پشتیبان‌گیری و بازنشانی برنامه درسی

خب خرداد ماه هم با این گرمایی که تجربه‌اش کردیم نوید از تابستان بسیار داغی می‌ده و خدا به‌خیر کنه سه ماه بعدی رو…. آخر فصل بهار است و این ماه خیلی از فعالیت‌های اصلی تدریس در مدارس پایان یافت. مدارسی که تقریبا سال تحصیلی گذشته را به‌صورت کاملا آنلاین سپری کردند و حال مشغول به جمع‌وجور کردن برنامه‌های درسی‌شان به‌خصوص در محیط مودل هستند. چیزی که بیش از پیش بارز و مشغول آن هستند فرایند پشتیبان گیری از آنچه تدریس شده و آموزش داده‌اند. در مودل این نیاز خیلی خوب در نظر گرفته شده و به‌واقع متناسب با کار آموزشی به‌معنای واقعی است.

ابزارهای مودل طوری است که شما می‌توانید هم از یک درس با همهٔ محتواها و داده‌های دانش‌آموزی، یک فایل پشتیبان تهیه کنید و هم به جزییات انتخاب کنید که کدام فعالیت‌ها یا داده‌های شاگردان، جزو این بستهٔ پشتیبان شما قرار بگیرد یا نگیرد. علاوه بر آن فرض کنید که شما بعد از پشتیان‌گیری لازم است کل درس را بازنشانی (reset)  کنید و به وضعیت ابتدای سال یا ترم تحصیلی برگردید، که البته در مودل با جزییات می توانید چنین کنید. کافی است یک سر به بخش تنظیمات یک درس بزنید. البته این کار می‌تواند خیلی اتوماتیک در سطح مدیر سامانه هم صورت بگیرد. خلاصه… خدایی احتیاجات پایان دادن به یک برنامه آموزشی آنلاین در مودل به‌خوبی در آن دیده شده است. امیدوارم که معلمین و آموزگاران و مدرسین و دبیران و کسانی که به پایان یک دوره آموزشی در پایان این فصل رسیده‌اند، بتوانند با کمک این ابزار، به راحتی کمی در تابستان استراحت کنند و نگران جمع‌وجور کردن برنامه درسی و بازنشانی فعالیت‌ها از این بابت برای ترم یا سال تحصیلی جدید نباشند. مودل برای یک تدریس آنلاین موفق، با تمام قوا کنار شماست.

آخرین تست‌های کنترل کیفیت مودل سری ۳

خوب مثل همیشه تقریبا اردیبهشت زمان تست کیفیت یا همون QA-Test مودل برای نسخه جدید است. مودل ۳.۱۱ آخرین نسخه از مودل سری ۳ است و به زودی مودل وارد نسخه متفاوتش در سری ۴ خواهد شد. مثل همیشه با مدیریت و هماهنگی کم نظیر Helen فرایند تست‌ها شروع شد و موارد یکی یکی ثبت و بازدید و بررسی شدند. بعضی تست ها در حد چند دقیقه بود و برخی شاید یک ساعت وقت می گرفت. از تست هایی با دستور العمل‌های محدود به ۴ یا ۵ قدم تا تست‌هایی با بیش از ۳۰-۴۰ قدم با جزییات مهم.

این سری در جریان امکانات جدید مودل، پلاگین جدیدی هم در بحث آنالیز وضعیت ظاهری یک درس با همکار مجموعه Brickfield اضافه شد. خیلی خوشحالم که فرصت مشارکت در تست این ابزار جدید که در هسته مرکزی مودل قرار گرفته،‌ را داشتم. کیفیت آموزش مجازی بعد از کرونا قطعا یه سروگردن بالاتر رفته و نیازهای جدیدی رو هم طلب کرده است. حالا به زودی این ابزار را خواهید دید.

در تست‌هایی که برای مودل انجام می‌شود هر دفعه سعی کردم نکته جدیدی را در میان گذارم. اصولا در مودل چندین لایه تست کنترل کیفیت انجام می‌شود. مثل peer review برای هر قطعه از تغییر در کد، و یا تست‌های کیفیت در زمان افزودن کد به هسته اصلی مودل، همچنین انجام تست‌های اتوماتیک از نوع phpunit و behat. اما در جریان تست‌های کنترل کیفیت در بحث عملکرد نرم افزار و امکانات جدیدش، قسمت کاوش انسانی شاید جنبه متفاوتی باشد. یعنی برای چیزهایی در جریان یک نیاز و عملکرد در محیط مودل که مستند نشده یا به نظر نرسیده و به اصلاح از جنس human exploratory است این امکان فراهم می‌شود که ابزار مذکور با تغییراتی کوچک و با حساسیت انسانی کشف بشه و بهبود پیدا کند، که به شخصه برای من بسیار جذاب است.

خلاصه امسال آخرین نسخه از سری مودل ۳ تا چند روز دیگه بیرون می‌آد و دیگه بعدش میریم سراغ مودل سری ۴ با داستان‌های متفاوتش…

سال نو، سال ۱۴۰۰

نوروز دیگری هم اومد. سال نو شد، شاید قرن هم نو شده باشد. از این نظر می‌گم شاید، که در این مورد بین صاحب‌نظران، عقیده‌های مختلفی است. بعضیاشون میگن از سال ۱۴۰۱ وارد قرن جدید میشیم. چون از ابتدا سال با ۰ شروع نشده و با ۱ شروع شده. در نتیجه قرن ۱ میشه سال ۱۰۱ و قرن ۱۴ هم سال ۱۴۰۱ خواهد بود. و بقیه هم می‌گن نه، از همین سال ۱۴۰۰ وارد قرن جدید (قرن ۱۴) شدیم. به هر حال ما پایان ۱۳۰۰ و ورود به ۱۴۰۰ رو به فال نیک می‌گیریم. امیدوارم که ۱۴۰۰ سال خوبی همراه با سلامتی برای همه به ویژه هموطنان عزیز و ایران عزیزم باشه. در این ۱ سالی که با ویروس منحوس کرونا گذشت، ثابت شد که هیچ چیزی بهتر از سلامتی نیست. هیچ چیزی بهتر از امنیت نیست. کجا فکر می‌کردیم که روزی دیدن بستگان و آشنایان و دوستان بدون استرس، به آرزو تبدیل شود.

این یک سال که البته بیش از یک سال شد، سالی بسیار سخت، از همه نظر (اقتصادی، بحران کرونا و …) بود. همچنین سبک زندگی نیز تغییر کرد. بیشتر موارد که حتی قبلا فکرش هم نمی‌کردیم، مثل: تبریک اعیاد و مراسم‌ها (تولد-عروسی-ختم) با نرم‌افزار‌های مختلف (زوم-اسکایپ و …) به‌صورت آنلاین برگزار شدند و می‌شوند. در نتیجه استفاده از اینترنت و بعضی نرم‌افزار‌ها بسیار زیاد شد. حتی آموزشگاه‌ها، دانشگاه‌ها و مدارس بیشتری با تکنولوژی آموزش آنلاین مثل مودل آشنا شدند و حتی در این شرایط مجبور به استفاده از آن شدند. بیشتر کارها هم آنلاین شدن که شرکت ما (فودل) هم از این قائده مستثنی نبود و از همان ابتدای رسمی شدن کرونا، فودل شرایط دورکاری را برای ما کارمند‌ها فراهم کرد و تقریبا آنلاین شد. من هم به عنوان یکی از کارمندان فودل، در این یک سال به صورت دورکاری با فودل بودم و هستم. این شرایط دورکاری، هم می‌شه گفت خوبه هم بد. در کل تجربه خوبیه. ولی حقیقتا دلم واسه رفتن به شرکت، دیدار همکارام و گفت‌و‌گوی حضوری باهاشون تنگ شده. امیدوارم هر چه زودتر شرایط کرونا درست بشه.

به امید سالی نو، تفکرات نو و زندگی سالم

دورکاری: مزایا و معایبش از یک نگاه دیگر

حالا که حدود یک سال از دنیاگیری (پاندمی) عجیب کرونا گذشته،‌ قطعا یکی از موضوعاتی که دغدغه ذهنی خیلی از کسانی که مجبور شدن شرایط کاری خودشون رو به‌صورت دورکاری دنبال کنند، این است که مزایا و معایب دورکاری چیه و چه تاثیری توی زندگی کاری و خانوادگی داشته است؟

یکی از چیزهایی که از همان سال‌های تاسیس شرکت فودل دغدغه بود امکان رسیدن به یک شرکت کاملا دورکار و مجازی بود. یعنی اینکه با توجه به جنس کار شرکت،‌ و پیشرفت تکنولوژی رایانه‌ای، چطور میشه دورکاری موثر و مفید را در شرکت پیاده کرد و به سمت یک شرکت رسمی ولی کاملا مجازی رفت؟

البته اینجا چیز دیگری توی ذهنم مطرح است:
برای شرکت فودل شاید شروع دورکاری برای کارمندان موضوع خیلی پیچیده و سختی نبود و عملا خیلی کم‌کم این اتفاق (سال‌ها قبل از شروع کرونا و تحمیل شرایط خاصش) توی شرکت ما شروع شده بود. ولی از لحاظ اداری این موضوع کمی چالش برانگیز بود، چرا که وجود یک دفتر ثابت حداقل در بحث بیمه و مالیات موضوعی نبود که بشود به جایی رسید که به‌صورت کامل شرکت را هم مجازی کرد!

اما در دوره کرونا این موضوع جنبه‌های جدید خودش رو نشون داد که شاید کمتر بهش فکر کرده باشیم. مثلا از طرف اداره بیمه وقتی قرار بود مرتب سرکشی صورت بگیرد حتما و حداقل می‌بایست یک نفر در دفتر حضور داشته باشد و در شرایطی که در زمان‌های اوج و پیک شیوع کرونا، قرنطیه و محدودیت های رفت و آمد پیش آمد، و یک نفر ناچار بود حتما در دفتر به طور دائم حضور داشته باشد، کمی موضوع را به چالش می‌کشید. یعنی نبود مکانیزمی برای شرایط بحث بیمه شرکت‌هایی که تمام کارمندانش غیرحضوری و آنلاین کار می‌کردند ولی مامور بیمه می‌بایست حضوری سرکشی کند و حتما و حداقل یک نفر می‌بایست در این شرایط در دفتر حضور داشته باشد.

البته این امکان حضور یک نفر در دفتر کار از جنبه‌ای تجربه خاصی می‌شود، چرا که ارزش فرصت تجدید دیدار و امکان گپ زدن حضوری را هم به خوبی نشان می‌دهد و وقتی که مدتی ازش دور یا محروم باشی، بهتر می‌فهمی که چقدر انسان‌ها به تعامل غیرمجازی در محیط کار نیاز دارند و به طور کامل دور کاری چقدر اذیت کننده است و گاهی زمان چقدر کند می گذرد. حتی گاهی تمرکز کافی و انگیزه کار کردن را هم از دست می‌دهی به خصوص که یک سال مداوم چنین حالتی را تجربه کنی. گویی فقط خودت هستی و خودت.

امیدوارم شرایط با شروع واکسیناسیون و رفع این خطر عجیب دوباره برگرده به وضعیت بهتر و اوضاع روبراه بشه.

به امید خدا.

پرسندگان در انجمن مودل فارسی

خوب کرونا و داستان مجازی شدن اجباری خیلی از چیزها یه نکته جالب برای انجمن مودل فارسی داشت و اون افزایش پرسندگان سوالات بود. البته همچنان علاقمندان به پاسخ دادن و کمک به حل مشکلات محدود است.

داشتم تالارهای گفتگوی انجمن را یکبار مرور می‌کردم. به طور متفاوتی یکی از پر تعدادترین سوالات در این انجمن در مورد پلاگین رابط ادوبی کانکت و مودل بود و در کنارش سایر موضوعات دیگر. خوب شاید بشه فهمید که وقتی قرار است یادگیری و آموزش به طور اجباری آنلاین بشود، رشد استفاده از امکان جلسات و کلاس‌های آنلاین همزمان هم به صورت جایگزینی برای کلاس‌ها و جلسات رو در رو، رشد می‌کند. ولی در مورد بقیه چیزهای خود مودل خیلی کم سوال بود. از این میشه دوتا نتیجه را حدس زد: یکی اینکه خوشبختانه راهنماهای مودل به زبان فارسی کافی و گویا است در کنار اینکه ماژول های مودل و فضای آن برای آموزش مجازی خوب و ساده و دم دست است، یا اینکه بیشترین استفاده از مودل صرفا اتصالش به ابزار ویدیوکنفرانس است. شاید حدس‌های دیگر هم بشه زد… نمی‌دونم.

اما در کنارش چیزهای دیگری هم در انجمن مودل فارسی هم خودنمایی می‌کرد: مثلا سوالات تکراری، که شاید بارها جواب داده شده بود و به نظر می‌رسید افراد هنوز با امکان جستجو در تالارهای گفتگوی آشنایی نداشتند و بدون توجه به اینکه این سوال قبلا هم طرح شده مجددا می پرسیدند. یا اینکه سوالات در تالارهای گفتگوی بی‌ربط پرسیده می‌شد. یا حتی افراد انتظار داشتند که خیلی فوری یکی بیاد و جوابشون را بده و مثلا اگر یک سوال را چندجا می پرسیدند. یا بدون توضیح کافی، خیلی کلی یک مشکل را طرح می کردند و به نظر می‌رسید که بقیه باید با چنین اطلاعات کمی حدس می‌زدند که مشکل چیست! و خوب راه‌حلش این بود به‌جای حدس زدن ازشون سوال می‌پرسیدی که می‌شه کمی بیشتر توضیح بدی یا حداقل از مشکل یک تصویر بذار یا در کدام صفحه یا ماژول و در کدام نسخه مودل این مشکل برات پیش اومده؟ یا اگر پرسنده میگفت توی مودل فلان جا خطا میده، باید می پرسیدی: خوب متن خطا یا تصویر خطا رو هم بذار، اینطوری جون خودت زودتر کمک مناسب دریافت می‌کنی 🙂

ولی این وسط هم بماند که با خودم می‌گفتم کاش می‌شد که به همون نسبت که پرسندگان سوال در کار با مودل بیشتر می‌شدند، همکاری برای پاسخ به مشکلات هم رشد می‌کرد، چون حقیقتا تلاش برای پاسخ به مشکلات دیگران خودش یک فرصت یادگیری است.

البته بماند که این وسط تعداد خیلی معدودی از افراد هم به‌جای راهنمایی در پاسخ به دیگران، لینک سایت شخصی یا شرکت‌شان را میدادند برای اینکه سوالات را در جای دیگری پاسخ دهند! در صورتیکه این محیط اصلا برای تبلیغ نیست و فلسفه این انجمن‌های پرسش و پاسخ چیز دیگری است. اگر بخوام خلاصه اشاره کنم یکی از مهمترین‌هاش افزایش مشارکت در گسترش دانایی و توانایی افراد در کار با مودل است.

خلاصه پرسندگان مودلی خوش آمدید! پاسخ به شما فرصتی است برای یادگیری بیشتر.

معلم‌های مودلی و تولید محتوا

قبلا هم درباره کمی درباره رابطه مدرسه مجازی و مودل نوشته بودم. حالا که کرونا جا خوش کرده و مدارس از دبستان تا دبیرستان ناچار از ورود به تجربه جدید و متفاوتی هستند، تقریبا به شکل بی نظیری حداقل در ایران رشد استفاده مدارس در استفاده از محیط پر قدرت مودل مشخص است. در این میان یکی از چیزهایی که قابل ستایش است، معلم‌هایی هستند که در استفاده از مودل و ابزار آن برای تعریف یک فرایند آموزشی در قدم‌های اولیه‌شان خیلی خوب تلاش کرده و حقیقتا برنامه درسی کم نظیری را تولید می‌کنند. وقتی بحث محتوای آموزشی می‌شه شاید اول از همه یاد فایل PDF و PowerPoint و کلیپ بیفتیم و خوب تجربه تهیه فیلم‌های آموزشی یک طرفه هم مدت‌ها بود که وجود داشت و شما خیلی راحت می‌توانستی آنها را در اینترنت و به‌طور خاص در آپارات پیدا کنید. اما…

اما اگر قرار باشد کل سال تحصیلی در فضای مجازی باشد، در کنار جلسات آموزشی آنلاین خیلی مهم است که طی هفته‌ای که معلم‌ها به‌خصوص در دوره دبستان شاگردان را نمی‌بینند، فضای آموزشی را در محیط مودل تا حد خوبی تعاملی کنند. یعنی در کنار برگزاری کلاس‌های آنلاین همزمان بر بستر ابزاری چون بیگ‌بلوباتن و ادوبی‌کانکت، داشتن تعامل با دانش‌آموزان نه به‌طور همزمان، بلکه به واسطهٔ یک محتوای تعاملی غیرهمزمان با کیفیت، بسیار ضروری و مهم است.

مثلا اینکه: چطور از تالارگفتگو در مودل استفاده کنیم تا شاگردان بتوانند جواب عمومی معلم یا جواب خصوصی به سوالشان را نه‌تنها دریافت کنند بلکه تشویق به طرح سوال شوند، یا اینکه ماژول دیتابیس ابزاری برای کار گروهی و تعاملی بین بچه‌ها و معلم باشد و بچه‌ها یادبگیرند چطور یافته‌هایشان را در کاوش‌های شخصی، طبقه‌بندی‌شده با دیگران به اشتراک بگذارند، یا ابزار واژه‌نامه چطور به‌عنوان کتابخانه یا دفترچه یادداشت درس علوم بشود. همه این‌ها نیازمند جسارت تجربه و تلاش معلم‌هایی است که این چالش تولید محتوای تعاملی را فرصت می‌بینند و با مودل ارتباط خوبی ایجاد می‌کنند.

سه ماه اول امسال از فروردین تا خرداد ۹۹ تقریبا یک دستگرمی شتاب‌زده و سخت ولی مقدماتی برای معلم‌ها و مدرسه‌ها بود تا فضای مجازی آموزش را به شکل جدیدی تجربه کنند، اما تابستان فرصت یادگیری کوتاه و تست و آزمایش بود و حالا که سه ماه از شروع سال تحصیلی جدید کرونایی گذشته، تجربه‌های پخته در مدارس فودلی و مودلی قابل مشاهده است و خودش را نشان می‌دهد.

تولید محتوا حالا دیگر فراتر از صرفا درست کردن یک فیلم کوتاه یا پاورپوینتی است که بر روی تخته‌ها و دیوار کلاس‌ها از طریق ویدیوپروژکتورها پخش می‌شه. تولید محتوا موفق در مدارس فارغ از اندازه و اعتبارشان، وابسته به توانمندی و خلاقیت و جسارت معلم‌هایی است که خود را در معرض یادگیری جدیدی قرار می‌دهند. و شاگردانی که از لحظه به دنیا آمدنشان در خانه‌ با گوشی موبایل و کامپیوتر مواجه بودند در تعامل با این محتوای آموزشی کیفیت آموزشی آن را به صورت واقعی به چالش می‌کشند.

هر چند مدت‌های مدیدی است که مشغول تدریس مودل هستم، و سعی کردم به سهم خودم یکی از شعارهای معروف مودل «Empowering Educators to Improve our World» را در آموزش کار با مودل پیاده کنم، ولی به معلم‌هایی که در تولید محتوای تعاملی و فرایند محور در محیط مودل در طی این چندماه حقیقتا گل کاشتند و من هم فرصت مشاهده تجربه‌شان را داشتم، دست‌مریزاد می‌گم و خوشحالم که از آنها چیزهای جدید آموختم.

اوضاع چرا اینطوری شده؟!

فصل پاییز شروع شده و موج دیگری از گسترش کرونا در سراسر ایران دوباره اوج گرفته است. در عین حال رشد گرانی چیزهای ساده زندگی روزمره هم درد آدم رو دو چندان می‌کنه. واقعا آدم نگران و نگران‌تر می‌شه. همین نگرانی و استرس خودش فشار روانی و جسمانی جدیدی به وجود می‌آره و هی اضطراب بیشتر می‌شه و بدن آسیب‌پذیرتر در برابر بیماری‌ها… فقط من نمی‌فهمم این وسط کشورها و آدم‌هایی که درگیر جنگ هستند… چیه این بشر دوپا…. اینا رو می‌نویسم که وقتی یک روزی این دردها کمتر شد یا انشاءالله تموم شد،‌ و اگر اینجا رو خوندم دوباره، بگم خوب شد گذشت…

این روزها یکی دوتا صفحه توی اینستاگرام پیدا کردم که خداییش خوبه و حال من رو یکم خوب میکنه، یکیش صفحه دکتر کیوان میرهادی است یا همون Dr. Key که خداییش بدون هیچ جهت‌گیری، مرتب اطلاعات درست و راهنمایی‌های خوب پزشکی مربوط به این دوران رو بدون القاء ترس و استرس با همه به اشتراک می‌گذارد. خدا خیرش دهد. یکی هم صفحه آقای حسن ریوندی هست که حداقل چند دقیقه‌ای دلت شاد می‌شه با گوش دادن به اجراهای با مزه و خنده دارش.

البته بماند می‌شه این وسط خبر خوب هم پیدا کرد. یکی دو روز گذشته هم چندتا خبر خوب دیدم. اونم اینکه دانشمندان توانستند به واکسن کرونا دست پیدا کنند و وسط این همه خبر بد، یکم امید هم هست. خدا کنه زودتر واکسن به ایران هم برسه…

 بگذرد این روزگار تلخ‌تر از زهر – – – بار دگر روزگار چون شکر آید

آموزش آنلاین، فرزند آموزش از راه دور!

چند سال پیش مطلبی را در رابطه با آموزش از راه دور می‌خوندم که خیلی بهم کمک کرد فهم متفاوتی از دنیای آموزش مجازی یا آموزش آنلاین داشته باشم و اون داستان آموزش از راه دور بود. به نظرم رسید شاید خوب باشه خلاصه آنچه به یاد دارم را اینجا بهش اشاره کنم.

خوب شما اگر عبارت آموزش از راه دور را بشنوید اولین چیزی که به نظرتان می‌رسد چیه؟

آموزش از راه دور الزاما ارتباطی با نوع ابزاری که برای این ارتباط استفاده می‌کنید ندارد! همین که شما به عنوان شاگرد با معلم یا معلم‌هایی یا با یک مدرسه‌ای، آموزشگاه یا دانشگاهی در جای دیگری ارتباط داشته باشید و به صورت فیزیکی در آن مکان حاضر نباشید و یادگیری سیستماتیکی را از راه دور دنبال کنید، یعنی در چتر آموزش از راه دور هستید.

مثلا از طریق مکاتبه یا همون نامه‌نگاری باهاشون در تعامل باشید و مطلب و کتاب ها رو بخونید و جواب تکالیف و تمرین‌هایی که برایت پست شده است را پس بفرستی و دوباره بازخورد را به همین ترتیب بگیرید. شاید برخی از شما فیلم تختخواب سحرآمیز را دیده باشید که در جریان جنگ جهانی دوم یک خانم در یک روستا با استادش (که درس جادوگری و تردستی می‌داد) درس می‌خوند و چند بچه در کنارشون قرار می‌گیرند و ماجراهایی را رقم زدند. یادگیری او کاملا از راه دور بود و از طریق مکاتبه که کتاب ها و ابزار درسش را از طریق پست دریافت می‌کرد.

یا شاید مجموعه تلویزیونی اسکیپی: کانگوروی بوته زار یادتون باشه که یک کانگور در یک منطقه حفاظت شده در استرالیا با یک پدر و پسر مشکلاتی برایشان پیش می‌آمد و حلش می‌کردند. اگر یادتان باشد اون پسربچه از طریق ارتباط رادیویی درس‌هایش را می‌خواند و تکالیفش را انجام می‌داد، چون جایی که زندگی می‌کرد از جایی که مدرسه قرار داشت، بسیار بسیار دور بود.

حتی آموزش از طریق تلویزیون و امروز از طریق موبایل و اینترنت، همه و همه شیوه‌های مختلفی از آموزش از راه دور یا distance learning هستند.

امروز با پیشرفت در تکنولوژی‌های ارتباطی با افزایش امکاناتی که مسئله و مشکلات دسترسی و فرصت را که در قالب زمان و مکان می‌شناسیم، حل کرده است. بهبود و افزایش کیفیت یادگیری به واسطه قدرت تکنولوژی، باعث شده که در زیر چتر آموزش از راه دور، یک شاخه تحت عنوان eLearning یا online learning متولد و رشد پیدا کند. آموزش الکترونیکی یا آموزش برخط (آنلاین) به‌طور مشخص به آموزش از راه دوری اشاره دارد که هم درس‌ها و هم تعامل شاگرد و معلم به‌صورت الکترونیکی و دیجیتال صورت می‌گیرد. به‌صورت مشخص‌تر یعنی برنامهٔ درسی،‌ محتوای آموزشی و ارزیابی‌ها همه دیجیتال و آنلاین هستند و کلاس درس و تعامل بر بستر فضای آنلاین است. چیزی که امروز در جریان گسترش اپیدمی کرونا به‌خوبی قابل تجربه شده است.

اما یک چیزی که خیلی مهم است اینکه آموزش از راه دور و آموزش برخط صرفا در شیوه ابزار خلاصه نمی‌شود و دانش مربوط به یادگیری الکترونیکی در کنار این ابزار است که آموزش از راه دور با کیفیت و واقعی را معنا می‌بخشد و آن را ارزشمند می‌کند. در دنیای یادگیری مبتنی بر تکنولوژی وقتی قرار است این آموزش از راه دور در فضای مجازی و بر روی اینترنت صورت بگیرد،‌ طراحی و توسعه برنامه‌های درسی با کیفیت، نیازمند کسب و استفاده از دانش تولید شده در این زمینه هم هست تا نتیجه این آموزش در عمل با کیفیت و قابل دفاع باشد. امیدوارم در ایران عزیز هم، این دانش در کنار ابزارش، توسعه و گسترش پیدا کند.

کپی کل یا استفاده از قسمت‌هایی از این متن با ذکر منبع مجاز است.

دوباره سلام وبلاگ فودل (از دست تو کرونا)

چند ماه است که توی وبلاگ اینجا ننوشته بودم. تغییر شرایط زندگی‌ها به‌خاطر اپیدمی کرونا در سراسر دنیا خیلی محسوس‌تر از اونی است که بشه انکارش کرد. برای من هم این اتفاق افتاده و خیلی از عادت‌های قبلی جاش را به چیزهای دیگری داده. اگرچه توی یادداشت‌های شخصی‌ام همیشه موضوعاتی که به نظرم برای وبلاگ می‌رسد را یه گوشه‌ای یادداشت می‌کنم که بعدا اینجا درباره‌اش بنویسم، ولی این چند وقته واقعا حتی این کار رو هم نکرده بودم.

تابستان کرونایی شروع شده، مدارس تعطیل هستند، ایام عید نوروز اونم توی ایران که بخشی جدانشدنی از فرهنگ و زندگی ماست و منبع انرژی و نشاط و امید، به نظرم خیلی‌ها برای دیدار و دید و بازدید حضوری رعایت کردند. ولی تابستان دیگر خیلی سخت است! اونم برای مردمی که از شرایط تحمیلی این اپیدمی همه‌جور آسیبی را تجربه کرده‌اند. واقعا منم دلم سفر می‌خواد و نمی‌دونم چقدر دیگه ممکنه بتونم با خانواده‌ام بدون معاشرت حضوری دوام بیارم و با این موضوع کنار بیام. معاشرت و کار و جلسه و دیدن پدر و مادر اونم فقط از طریق صفحات کامپیوتر و گوشی موبایل یه‌جوری شده. خانواده‌هایی که دو سه تا فرزند دارند و ایام عید و بعدشم سه ماه بهار بچه‌هایشان همه‌اش در خانه در مدرسه مجازی و کلاس آنلاین بودند، احتمالا تجربه سخت‌تری داشتند.

معلوم نیست تا کی این شرایط ادامه داره و چه زمانی کشورها و دانشمندان می‌توانند به طریقی معقول جلوی این اپیدمی را بگیرند. حتی معلوم نیست که چه زمانی دارو و درمان قطعی و واکسن کرونا کشف یا اختراع می‌شه. شاید آخر امسال؟ یا امیدی هست که زودتر اتفاق بیفته؟

ولی خوب باید ادامه داد. تجربه عجیبی است. جالبه که وقتی داشتم این متن رو می‌نوشتم همش این آهنگی که توی شبکه‌های اجتماعی این چند وقته به زبان‌های مختلف پخش شده، توی ذهنم میاد که می‌گه: وای از دست تو کرونا!

در خانه بمانیم

این روزها در همه جای دنیا، حرف از کرونا است و کشور عزیزمون ایران هم از این موضوع مستثنی نیست. حتی بیشتر خبارهای فضای مجازی و تلویزیون هم مربوط به همین مسأله هست. این که در فلان کشور چند هزار نفر مبتلا شدند و چه تعداد جان خودشان را از دست دادند. همهٔ کشورها و دولت‌ها در حال ترغیب کردن مردم به بیرون نیامدن هستند. در فضای مجازی هم #درخانه بمانیم های زیادی راه افتاده است.

به نظرم تا زمانی که یک دوره مشخصی، همه در خانه نمانیم و بیرون برویم، این ویروس همراه ما خواهد بود و خطرش همیشه بیخ گوش ما خواهد بود. که البته این در خانه ماندن همهٔ مردم، خیلی مشکل است و نیازمند عواملی است.

الان حدود ۱ ماه هست که در قرنطینه (در خانه) هستیم. امسال چه عید نوروزی بود!! نه دید و بازدید فامیل داشتیم، نه سفر، نه عید دیدنی. همش در خانه. ولی این در خانه بمانیم، باعث می‌شه حداقل در اعیاد بعد بتوانیم این عید امسال رو جبران کنیم. ولی اگر از خانه بیرون برویم و با این در خانه نماندنمون باعث بشیم خدایی نکرده خانواده و عزیزانمون در معرض خطر کرونا قرار بگیرند، در آینده حسرت خواهیم خورد. پس به نظرم این که این سختی در خانه بمانیم رو برای یه مدتی تحمل کنیم، خیلی بهتر و به نفع خودمان و بقیه خواهد بود.

این یک مسأله جهانی است و فقط مختص ایران نیست. درد همه ما و مردم جهان یکی هست و با اتحاد همگانی می‌تونیم هر چه زودتر از کرونا خلاص بشیم. امیدوارم که هر چه زودتر جلوی انتقال این ویروس گرفته بشه و به نوعی زنجیره انتقال این ویروس قطع بشه تا زندگی‌هامون به حالت عادی برگرده.

در خانه بمانیم

به امید روزهای بدون کرونا